از تو درباره انفال [= غنايم، و هرگونه مال بدون مالک مشخص‌] سؤال مي‌کنند ؛ بگو: «انفال مخصوص خدا و پيامبر است؛ پس، از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد! و خصومتهايي را که در ميان شماست، آشتي دهيد! و خدا و پيامبرش را اطاعت کنيد اگر ايمان داريد!

مؤمنان، تنها کساني هستند که هرگاه نام خدا برده شود، دلهاشان ترسان ميگردد؛ و هنگامي که آيات او بر آنها خوانده مي‌شود، ايمانشان فزونتر مي‌گردد؛ و تنها بر پروردگارشان توکل دارند.

آنها که نماز را برپا مي‌دارند؛ و از آنچه به آنها روزي داده‌ايم، انفاق مي‌کنند.

(آري،) مؤمنان حقيقي آنها هستند؛ براي آنان درجاتي (مهم) نزد پروردگارشان است؛ و براي آنها، آمرزش و روزي بي‌نقص و عيب است.

همان‌گونه که خدا تو را بحق از خانه (به سوي ميدان بدر،) بيرون فرستاد، در حالي که گروهي از مؤمنان ناخشنود بودند (؛ولي سرانجامش پيروزي بود! ناخشنودي عده‌اي از چگونگي تقسيم غنايم بدر نيز چنين است)!

آنها پس از روشن شدن حق، باز با تو مجادله مي‌کردند؛ (و چنان ترس و وحشت آنها را فراگرفته بود، که) گويي به سوي مرگ رانده مي‌شوند، و آن را با چشم خود مي‌نگرند!

و (به ياد آريد) هنگامي را که خداوند به شما وعده داد که يکي از دو گروه [= کاروان تجاري قريش، يا لشکر مسلح آنها] نصيب شما خواهد بود؛ و شما دوست مي‌داشتيد که کاروان (غير مسلح) براي شما باشد (و بر آن پيروز شويد)؛ ولي خداوند مي‌خواهد حق را با کلمات خود تقويت، و ريشه کافران را قطع کند؛ (از اين رو شما را بر خلاف ميلتان با لشکر قريش درگير ساخت، و آن پيروزي بزرگ نصيبتان شد.)

تا حق را تثبيت کند، و باطل را از ميان بردارد، هر چند مجرمان کراهت داشته باشند.

(به خاطر بياوريد) زماني را (که از شدت ناراحتي در ميدان بدر،) از پروردگارتان کمک مي‌خواستيد؛ و او خواسته شما را پذيرفت (و گفت): من شما را با يکهزار از فرشتگان، که پشت سر هم فرود مي‌آيند، ياري مي‌کنم.

ولي خداوند، اين را تنها براي شادي و اطمينان قلب شما قرار داد؛ وگرنه، پيروزي جز از طرف خدا نيست؛ خداوند توانا و حکيم است!

و (ياد آوريد) هنگامي را که خواب سبکي که مايه آرامش از سوي خدا بود، شما را فراگرفت؛ و آبي از آسمان برايتان فرستاد، تا شما را با آن پاک کند؛ و پليدي شيطان را از شما دور سازد؛ و دلهايتان را محکم، و گامها را با آن استوار دارد!

و (به ياد آر) موقعي را که پروردگارت به فرشتگان وحي کرد: «من با شما هستم؛ کساني را که ايمان آورده‌اند، ثابت قدم داريد! بزودي در دلهاي کافران ترس و وحشت مي‌افکنم؛ ضربه‌ها را بر بالاتر از گردن (بر سرهاي دشمنان) فرود آريد! و همه انگشتانشان را قطع کنيد!

اين بخاطر آن است که آنها با خدا و پيامبرش (ص) دشمني ورزيدند؛ و هر کس با خدا و پيامبرش دشمني کند، (کيفر شديدي مي‌بيند؛) و خداوند شديد العقاب است!

اين (مجازات دنيا) را بچشيد! و براي کافران، مجازات آتش (در جهان ديگر) خواهد بود!

اي کساني که ايمان آورده‌ايد! هنگامي که با انبوه کافران در ميدان نبرد روبه‌رو شويد، به آنها پشت نکنيد (و فرار ننماييد)!

و هر کس در آن هنگام به آنها پشت کند -مگر آنکه هدفش کناره‌گيري از ميدان براي حمله مجدد، و يا به قصد پيوستن به گروهي (از مجاهدان) بوده باشد- (چنين کسي) به غضب خدا گرفتار خواهد شد؛ و جايگاه او جهنم، و چه بد جايگاهي است!

اين شما نبوديد که آنها را کشتيد؛ بلکه خداوند آنها را کشت! و اين تو نبودي (اي پيامبر که خاک و سنگ به صورت آنها) انداختي؛ بلکه خدا انداخت! و خدا مي‌خواست مؤمنان را به اين وسيله امتحان خوبي کند؛ خداوند شنوا و داناست.

سرنوشت مؤمنان و کافران، همان بود که ديديد! و خداوند سست‌کننده نقشه‌هاي کافران است.

اگر شما فتح و پيروزي مي‌خواهيد، پيروزي به سراغ شما آمد! و اگر (از مخالفت) خودداري کنيد، براي شما بهتر است! و اگر بازگرديد، ما هم باز خواهيم گشت؛ و جمعيت شما هر چند زياد باشد، شما را (از ياري خدا) بي‌نياز نخواهد کرد؛ و خداوند با مؤمنان است!

اي کساني که ايمان آورده‌ايد! خدا و پيامبرش را اطاعت کنيد؛ و سرپيچي ننماييد در حالي که (سخنان او را) مي‌شنويد!

و همانند کساني نباشيد که مي‌گفتند: «شنيديم!» ولي در حقيقت نمي‌شنيدند!

بدترين جنبندگان نزد خدا، افراد کر و لالي هستند که انديشه نمي‌کنند.

و اگر خداوند خيري در آنها مي‌دانست، (حرف حق را) به گوش آنها مي‌رساند؛ ولي (با اين حال که دارند،) اگر حق را به گوش آنها برساند، سرپيچي کرده و روگردان مي‌شوند.

اي کساني که ايمان آورده‌ايد! دعوت خدا و پيامبر را اجابت کنيد هنگامي که شما را به سوي چيزي مي‌خواند که شما را حيات مي‌بخشد! و بدانيد خداوند ميان انسان و قلب او حايل مي‌شود، و همه شما (در قيامت) نزد او گردآوري مي‌شويد!

و از فتنه‌اي بپرهيزيد که تنها به ستمکاران شما نمي‌رسد؛ (بلکه همه را فرا خواهد گرفت؛ چرا که ديگران سکوت اختيار کردند.) و بدانيد خداوند کيفر شديد دارد!

و به خاطر بياوريد هنگامي را که شما در روي زمين، گروهي کوچک و اندک و زبون بوديد؛ آنچنان که مي‌ترسيديد مردم شما را بربايند! ولي او شما را پناه داد؛ و با ياري خود تقويت کرد؛ و از روزيهاي پاکيزه بهره‌مند ساخت؛ شايد شکر نعمتش را بجا آوريد!

اي کساني که ايمان آورده‌ايد! به خدا و پيامبر خيانت نکنيد! و (نيز) در امانات خود خيانت روا مداريد، در حالي که ميدانيد (اين کار، گناه بزرگي است)!

و بدانيد اموال و اولاد شما، وسيله آزمايش است؛ و (براي کساني که از عهده امتحان برآيند،) پاداش عظيمي نزد خداست!

اي کساني که ايمان آورده‌ايد! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد، براي شما وسيله‌اي جهت جدا ساختن حق از باطل قرارمي‌دهد؛ (روشن‌بيني خاصي که در پرتو آن، حق را از باطل خواهيد شناخت؛) و گناهانتان را مي‌پوشاند؛ و شما را مي‌زمرزد؛ و خداوند صاحب فضل و بخشش عظيم است!

(به خاطر بياور) هنگامي را که کافران نقشه مي‌کشيدند که تو را به زندان بيفکنند، يا به قتل برسانند، و يا (از مکه) خارج سازند؛ آنها چاره مي‌انديشيدند (و نقشه مي‌کشيدند)، و خداوند هم تدبير مي‌کرد؛ و خدا بهترين چاره جويان و تدبيرکنندگان است!

و هنگامي که آيات ما بر آنها خوانده مي‌شود، مي‌گويند: «شنيديم؛ (چيز مهمي نيست؛) ما هم اگر بخواهيم مثل آن را مي‌گوييم؛ اينها همان افسانه‌هاي پيشينيان است!» (ولي دروغ مي‌گويند، و هرگز مثل آن را نمي‌آورند.)

و (به خاطر بياور) زماني را که گفتند: «پروردگارا! اگر اين حق است و از طرف توست، باراني از سنگ از آسمان بر ما فرود آر! يا عذاب دردناکي براي ما بفرست!»

ولي (اي پيامبر!) تا تو در ميان آنها هستي، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد؛ و (نيز) تا استغفار مي‌کنند، خدا عذابشان نمي‌کند.

چرا خدا آنها را مجازات نکند، با اينکه از (عبادت موحدان در کنار) مسجد الحرام جلوگيري مي‌کنند در حالي که سرپرست آن نيستند؟! سرپرست آن، فقط پرهيزگارانند؛ ولي بيشتر آنها نمي‌دانند.

(آنها که مدعي هستند ما هم نماز داريم،) نمازشان نزد خانه (خدا)، چيزي جز «سوت کشيدن» «کف زدن» نبود؛ پس بچشيد عذاب (الهي) را بخاطر کفرتان!

آنها که کافر شدند، اموالشان را براي بازداشتن (مردم) از راه خدا خرج مي‌کنند؛ آنان اين اموال را (که براي به دست آوردنش زحمت کشيده‌اند، در اين راه) مصرف مي‌کنند، اما مايه حسرت و اندوهشان خواهد شد؛ و سپس شکست خواهند خورد؛ و (در جهان ديگر) کافران همگي به سوي دوزخ گردآوري خواهند شد.

(اينها همه) بخاطر آن است که خداوند (مي‌خواهد) ناپاک را از پاک جدا سازد، و ناپاکها را روي هم بگذارد، و همه را متراکم سازد، و يکجا در دوزخ قرار دهد؛ و اينها هستند زيانکاران!

به آنها که کافر شدند بگو: «چنانچه از مخالفت باز ايستند، (و ايمان آورند،) گذشته آنها بخشوده خواهد شد؛ و اگر به اعمال سابق بازگردند، سنت خداوند در گذشتگان، درباره آنها جاري مي‌شود (؛و حکم نابودي آنان صادر مي‌گردد).

و با آنها پيکار کنيد، تا فتنه [= شرک و سلب آزادي‌] برچيده شود، و دين (و پرستش) همه مخصوص خدا باشد! و اگر آنها (از راه شرک و فساد بازگردند، و از اعمال نادرست) خودداري کنند، (خداوند آنها را مي‌پذيرد؛) خدا به آنچه انجام مي‌دهند بيناست.

و اگر سرپيچي کنند، بدانيد (ضرري به شما نمي‌رسانند؛) خداوند سرپرست شماست! چه سرپرست خوبي! و چه ياور خوبي!

بدانيد هرگونه غنيمتي به دست آوريد، خمس آن براي خدا، و براي پيامبر، و براي ذي‌القربي و يتيمان و مسکينان و واماندگان در راه (از آنها) است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدايي حق از باطل، روز درگيري دو گروه (باايمان و بي‌ايمان) [= روز جنگ بدر] نازل کرديم، ايمان آورده‌ايد؛ و خداوند بر هر چيزي تواناست!

در آن هنگام که شما در طرف پايين بوديد، و آنها در طرف بالأ (و دشمن بر شما برتري داشت؛) و کاروان (قريش)، پايين تر از شما بود؛ (و وضع چنان سخت بود که) اگر با يکديگر وعده مي‌گذاشتيد (که در ميدان نبرد حاضر شويد)، در انجام وعده خود اختلاف مي‌کرديد؛ ولي (همه اينها) براي آن بود که خداوند، کاري را که مي‌بايست انجام شود، تحقق بخشد؛ تا آنها که هلاک (و گمراه) مي‌شوند، از روي اتمام حجت باشد؛ و آنها که زنده مي‌شوند (و هدايت مي‌يابند)، از روي دليل روشن باشد؛ و خداوند شنوا و داناست.

در آن هنگام که خداوند تعداد آنها را در خواب به تو کم نشان داد؛ و اگر فراوان نشان مي‌داد، مسلما سست مي‌شديد؛ و (درباره شروع جنگ با آنها) کارتان به اختلاف مي‌کشيد؛ ولي خداوند (شما را از شر اينها) سالم نگه داشت؛ خداوند به آنچه درون سينه‌هاست، داناست.

و در آن هنگام (که در ميدان نبرد،) با هم روبه‌رو شديد، آنها را به چشم شما کم نشان مي‌داد؛ و شما را (نيز) به چشم آنها کم مي‌نمود؛ تا خداوند، کاري را که مي‌بايست انجام گيرد، صورت بخشد؛ (شما نترسيد و اقدام به جنگ کنيد، آنها هم وحشت نکنند و حاضر به جنگ شوند، و سرانجام شکست بخورند!) و همه کارها به خداوند باز مي‌گردد.

اي کساني که ايمان آورده‌ايد! هنگامي که (در ميدان نبرد) با گروهي رو به رو مي‌شويد، ثابت قدم باشيد! و خدا را فراوان ياد کنيد، تا رستگار شويد!

و (فرمان) خدا و پيامبرش را اطاعت نماييد! و نزاع (و کشمکش) نکنيد، تا سست نشويد، و قدرت (و شوکت) شما از ميان نرود! و صبر و استقامت کنيد که خداوند با استقامت کنندگان است!

و مانند کساني نباشيد که از روي هوي پرستي و غرور و خودنمايي در برابر مردم، از سرزمين خود به (سوي ميدان بدر) بيرون آمدند؛ و (مردم را) از راه خدا بازمي‌داشتند؛ (و سرانجام شکست خوردند) و خداوند به آنچه عمل مي‌کنند، احاطه (و آگاهي) دارد!

و (به ياد آور) هنگامي را که شيطان، اعمال آنها [= مشرکان‌] را در نظرشان جلوه داد، و گفت: «امروز هيچ کس از مردم بر شما پيروز نمي‌گردد! و من، همسايه (و پناه‌دهنده) شما هستم!» اما هنگامي که دو گروه (کافران، و مؤمنان مورد حمايت فرشتگان) در برابر يکديگر قرار گرفتند، به عقب برگشت و گفت: «من از شما (دوستان و پيروانم) بيزارم! من چيزي مي‌بينم که شما نمي‌بينيد؛ من از خدا مي‌ترسم، خداوند شديدالعقاب است!»

و هنگامي را که منافقان، و آنها که در دلهايشان بيماري است مي‌گفتند: «اين گروه (مسلمانان) را دينشان مغرور ساخته است.» (آنها نمي‌دانستند که) هر کس بر خدا توکل کند، (پيروز مي‌گردد؛) خداوند قدرتمند و حکيم است!

و اگر ببيني کافران را هنگامي که فرشتگان (مرگ)، جانشان را مي‌گيرند و بر صورت و پشت آنها مي‌زنند و (مي‌گويند:) بچشيد عذاب سوزنده را (،به حال آنان تأسف خواهي خورد)!

اين، در مقابل کارهايي است که از پيش فرستاده‌ايد؛ و خداوند نسبت به بندگانش، هرگز ستم روا نمي‌دارد!

(حال اين گروه مشرکان،) همانند حال نزديکان فرعون، و کساني است که پيش از آنان بودند؛ آنها آيات خدا را انکار کردند؛ خداوند هم آنان را به گناهانشان کيفر داد؛ خداوند قوي، و کيفرش شديد است‌

اين، بخاطر آن است که خداوند، هيچ نعمتي را که به گروهي داده، تغيير نمي‌دهد؛ جز آنکه آنها خودشان را تغيير دهند؛ و خداوند، شنوا و داناست!

اين، (درست) شبيه (حال) فرعونيان و کساني است که پيش از آنها بودند؛ آيات پروردگارشان را تکذيب کردند؛ ما هم بخاطر گناهانشان، آنها را هلاک کرديم، و فرعونيان را غرق نموديم؛ و همه آنها ظالم (و ستمگر) بودند!

به يقين، بدترين جنبندگان نزد خدا، کساني هستند که کافر شدند و ايمان نمي‌آورند.

همان کساني که با آنها پيمان بستي؛ سپس هر بار عهد و پيمان خود را مي‌شکنند؛ و (از پيمان شکني و خيانت،) پرهيز ندارند.

اگر آنها را در (ميدان) جنگ بيابي، آنچنان به آنها حمله کن که جمعيتهايي که پشت سر آنها هستند، پراکنده شوند؛ شايد متذکر گردند (و عبرت گيرند)!

و هرگاه (با ظهور نشانه‌هايي،) از خيانت گروهي بيم داشته باشي (که عهد خود را شکسته، حمله غافلگيرانه کنند)، بطور عادلانه به آنها اعلام کن که پيمانشان لغو شده است؛ زيرا خداوند، خائنان را دوست نمي‌دارد!

آنها که راه کفر پيش گرفتند، گمان نکنند (با اين اعمال،) پيش برده‌اند (و از قلمرو کيفر ما، بيرون رفته‌اند)! آنها هرگز ما را ناتوان نخواهند کرد!

هر نيرويي در قدرت داريد، براي مقابله با آنها [= دشمنان‌]، آماده سازيد! و (همچنين) اسبهاي ورزيده (براي ميدان نبرد)، تا به وسيله آن، دشمن خدا و دشمن خويش را بترسانيد! و (همچنين) گروه ديگري غير از اينها را، که شما نمي‌شناسيد و خدا آنها را مي‌شناسد! و هر چه در راه خدا (و تقويت بنيه دفاعي اسلام) انفاق کنيد، بطور کامل به شما بازگردانده مي‌شود، و به شما ستم نخواهد شد!

و اگر تمايل به صلح نشان دهند، تو نيز از در صلح درآي؛ و بر خدا توکل کن، که او شنوا و داناست!

و اگر بخواهند تو را فريب دهند، خدا براي تو کافي است؛ او همان کسي است که تو را، با ياري خود و مؤمنان، تقويت کرد...

و دلهاي آنها را با هم، الفت داد! اگر تمام آنچه را روي زمين است صرف مي‌کردي که ميان دلهاي آنان الفت دهي، نمي‌توانستي! ولي خداوند در ميان آنها الفت ايجاد کرد! او توانا و حکيم است!

اي پيامبر! خداوند و مؤمناني که از تو پيروي مي‌کنند، براي حمايت تو کافي است (؛فقط بر آنها تکيه کن)!

اي پيامبر! مؤمنان را به جنگ (با دشمن) تشويق کن! هرگاه بيست نفر با استقامت از شما باشند، بر دويست نفر غلبه مي‌کنند؛ و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از کساني که کافر شدند، پيروز مي‌گردند؛ چرا که آنها گروهي هستند که نمي‌فهمند!

هم اکنون خداوند به شما تخفيف داد، و دانست که در شما ضعفي است؛ بنابراين، هرگاه يکصد نفر با استقامت از شما باشند، بر دويست نفر پيروز مي‌شوند؛ و اگر يکهزار نفر باشند، بر دو هزار نفر به فرمان خدا غلبه خواهند کرد! و خدا با صابران است!

هيچ پيامبري حق ندارد اسيراني (از دشمن) بگيرد تا کاملا بر آنها پيروز گردد (؛و جاي پاي خود را در زمين محکم کند)! شما متاع ناپايدار دنيا را مي‌خواهيد؛ (و مايليد اسيران بيشتري بگيريد، و در برابر گرفتن فديه آزاد کنيد؛ ولي خداوند، سراي ديگر را (براي شما) مي‌خواهد؛ و خداوند قادر و حکيم است!

اگر فرمان سابق خدا نبود (که بدون ابلاغ، هيچ امتي را کيفر ندهد)، بخاطر چيزي [= اسيراني‌] که گرفتيد، مجازات بزرگي به شما مي‌رسيد.

از آنچه به غنيمت گرفته‌ايد، حلال و پاکيزه بخوريد؛ و از خدا بپرهيزيد؛ خداوند آمرزنده و مهربان است!

اي پيامبر! به اسيراني که در دست شما هستند بگو: «اگر خداوند، خيري در دلهاي شما بداند، (و نيات پاکي داشته باشيد،) بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما مي‌دهد؛ و شما را مي‌بخشد؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است!»

اما اگر بخواهند با تو خيانت کنند، (تازگي ندارد) آنها پيش از اين (نيز) به خدا خيانت کردند؛ و خداوند (شما را) بر آنها پيروز کرد؛ خداوند دانا و حکيم است!

کساني که ايمان آوردند و هجرت نمودند و با اموال و جانهاي خود در راه خدا جهاد کردند، و آنها که پناه دادند و ياري نمودند، آنها ياران يکديگرند؛ و آنها که ايمان آوردند و مهاجرت نکردند، هيچ گونه ولايت [= دوستي و تعهدي‌] در برابر آنها نداريد تا هجرت کنند! و (تنها) اگر در (حفظ) دين (خود) از شما ياري طلبند، بر شماست که آنها را ياري کنيد، جز بر ضد گروهي که ميان شما و آنها، پيمان (ترک مخاصمه) است؛ و خداوند به آنچه عمل مي‌کنيد، بيناست!

کساني که کافر شدند، اولياء (و ياوران و مدافعان) يکديگرند؛ اگر (اين دستور را) انجام ندهيد، فتنه و فساد عظيمي در زمين روي مي‌دهد.

و آنها که ايمان آوردند و هجرت نمودند و در راه خدا جهاد کردند، و آنها که پناه دادند و ياري نمودند، آنان مؤمنان حقيقي‌اند؛ براي آنها، آمرزش (و رحمت خدا) و روزي شايسته‌اي است.

و کساني که بعدا ايمان آوردند و هجرت کردند و با شما جهاد نمودند، از شما هستند؛ و خويشاوندان نسبت به يکديگر، در احکامي که خدا مقرر داشته، (از ديگران) سزاوارترند؛ خداوند به همه چيز داناست.