اي کساني که ايمان آورده‌ايد! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگيريد! شما نسبت به آنان اظهار محبت مي‌کنيد، در حالي که آنها به آنچه از حق براي شما آمده کافر شده‌اند و رسول الله و شما را به خاطر ايمان به خداوندي که پروردگار همه شماست از شهر و ديارتان بيرون مي‌رانند؛ اگر شما براي جهاد در راه من و جلب خشنوديم هجرت کرده‌ايد؛ (پيوند دوستي با آنان برقرار نسازيد!) شما مخفيانه با آنها رابطه دوستي برقرار مي‌کنيد در حالي که من به آنچه پنهان يا آشکار مي‌سازيد از همه داناترم! و هر کس از شما چنين کاري کند، از راه راست گمراه شده است!

اگر آنها بر شما مسلط شوند، دشمنانتان خواهند بود و دست و زبان خود را به بدي کردن نسبت به شما مي‌گشايند، و دوست دارند شما به کفر بازگرديد!

هرگز بستگان و فرزندانتان روز قيامت سودي به حالتان نخواهند داشت؛ ميان شما جدايي مي‌افکند؛ و خداوند به آنچه انجام مي‌دهيد بيناست.

براي شما سرمشق خوبي در زندگي ابراهيم و کساني که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامي که به قوم (مشرک) خود گفتند: «ما از شما و آنچه غير از خدا مي‌پرستيد بيزاريم؛ ما نسبت به شما کافريم؛ و ميان ما و شما عداوت و دشمني هميشگي آشکار شده است؛ تا آن زمان که به خداي يگانه ايمان بياوريد! -جز آن سخن ابراهيم که به پدرش [= عمويش آزر] گفت (و وعده داد) که براي تو آمرزش طلب مي‌کنم، و در عين حال در برابر خداوند براي تو مالک چيزي نيستم (و اختياري ندارم)!- پروردگارا! ما بر تو توکل کرديم و به سوي تو بازگشتيم، و همه فرجامها بسوي تو است!

پروردگارا! ما را مايه گمراهي کافران قرار مده، و ما را ببخش، اي پروردگار ما که تو عزيز و حکيمي!»

(آري) براي شما در زندگي آنها اسوه حسنه (و سرمشق نيکويي) بود، براي کساني که اميد به خدا و روز قيامت دارند؛ و هر کس سرپيچي کند به خويشتن ضرر زده است، زيرا خداوند بي‌نياز و شايسته ستايش است!

اميد است خدا ميان شما و کساني از مشرکين که با شما دشمني کردند (از راه اسلام) پيوند محبت برقرار کند؛ خداوند تواناست و خداوند آمرزنده و مهربان است.

خدا شما را از نيکي کردن و رعايت عدالت نسبت به کساني که در راه دين با شما پيکار نکردند و از خانه و ديارتان بيرون نراندند نهي نمي‌کند؛ چرا که خداوند عدالت‌پيشگان را دوست دارد.

تنها شما را از دوستي و رابطه با کساني نهي مي‌کند که در امر دين با شما پيکار کردند و شما را از خانه هايتان بيرون راندند يا به بيرون‌راندن شما کمک کردند و هر کس با آنان رابطه دوستي داشته باشد ظالم و ستمگر است!

اي کساني که ايمان آورده‌ايد! هنگامي که زنان باايمان بعنوان هجرت نزد شما آيند، آنها را آزمايش کنيد -خداوند به ايمانشان آگاهتر است- هرگاه آنان را مؤمن يافتيد، آنها را بسوي کفار بازنگردانيد؛ نه آنها براي کفار حلالند و نه کفار براي آنها حلال؛ و آنچه را همسران آنها (براي ازدواج با اين زنان) پرداخته‌اند به آنان بپردازيد؛ و گناهي بر شما نيست که با آنها ازدواج کنيد هرگاه مهرشان را به آنان بدهيد و هرگز زنان کافر را در همسري خود نگه نداريد (و اگر کسي از زنان شما کافر شد و به بلاد کفر فرار کرد،) حق داريد مهري را که پرداخته‌ايد مطالبه کنيد همان‌گونه که آنها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شده‌اند) از شما مطالبه کنند؛ اين حکم خداوند است که در ميان شما حکم مي‌کند، و خداوند دانا و حکيم است!

و اگر بعضي از همسران شما از دستتان بروند (و به سوي کفار بازگردند) و شما در جنگي بر آنان پيروز شديد و غنايمي گرفتيد، به کساني که همسرانشان رفته‌اند، همانند مهري را که پرداخته‌اند بدهيد؛ و از (مخالفت) خداوندي که همه به او ايمان داريد بپرهيزيد!

اي پيامبر! هنگامي که زنان مؤمن نزد تو آيند و با تو بيعت کنند که چيزي را شريک خدا قرار ندهند، دزدي و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترايي پيش دست و پاي خود نياورند و در هيچ کار شايسته‌اي مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بيعت کن و براي آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است!

اي کساني که ايمان آورده‌ايد! با قومي که خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستي نکنيد؛ آنان از آخرت مأيوسند همان‌گونه که کفار مدفون در قبرها مأيوس مي‌باشند!