بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾

آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد (۱)

وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ ﴿۲﴾

و آنگه كه ستارگان همى‏ تيره شوند (۲)

وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿۳﴾

و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند (۳)

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾

وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴)

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾

و آنگه كه وحوش را همى‏ گرد آرند (۵)

وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾

درياها آنگه كه جوشان گردند (۶)

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾

و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند (۷)

وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾

پرسند چو زان دخترك زنده به‏ گور (۸)

بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾

به كدامين گناه كشته شده است (۹)

وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾

و آنگاه كه نامه ‏ها زهم بگشايند (۱۰)

وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ ﴿۱۱﴾

و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود (۱۱)

وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾

و آنگه كه جحيم را برافروزانند (۱۲)

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾

و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند (۱۳)