در آیات 71 و 72 سوره ی یونس در برخورد قوم نوح، که اولین قوم کافر در قرآن هستند.
خداوند می فرماید، ای پیامبر(ص) داستان نوح را برای مردم بازگو کن وقتی که به قومش گفت: اگر تذکرات من برایتان سنگین است من به خدا توکل می کنم و شما همه ی توان و قدرت خود را بسیج کنید و به من امان ندهید و اگر از من روی برگردانید هیچ گونه مزد و اجری از شما دریافت نمی کنم، که اجرِ من بر خداست و دستور داده شده ام که از تسلیم شدگان باشم.
این سخن نوح است پس از سالها آزار و اذیت و توهین قومش، در ادامه خداوند می فرماید: پس او را تکذیب کردند و ما نوح را نجات دادیم.
جوابِ آن همه دلسوزی و صحبت های نوح، فقط یک کلمه بود و آن هم این عبارت که «تو دروغ می گویی و آنچه که بیان می کنی حقیقت ندارد.»
می توان چنین نتیجه گرفت، گوش ندادن و گفتگو نکردن، مقدمه ی کفر است، همچنین با تعصب به باورهای خود ایمان داشتن و لحظه ای را برای فاصله گرفتن از اعتقادات قرار ندادن و اعتقادات و باورها را مرور نکردن و تنها تکذیب طرف مقابل از علل مهم کفر ورزیدن به شمار می آید. (و چقدر آشناست سخنان این قوم اول کافر)
" حجت الاسلام وحیدی"